Sonya Friel

Sonya is an international student from Ireland studying at Bryn Mawr College. She started learning Irish at Sacred Heart College, Omagh; her local secondary school. She loved the language, and wanted to learn further. She is now studying Irish at the University of Pennsylvania, through taking night classes. She also started learning Spanish at Bryn Mawr. She loves both languages and she intends to continue with them both in the future.

Is dalta idirnáisiúntal í Sonya, ó Éirinn, ag staidéar i gColáiste Bryn Mawr. Thosaigh sí ag foghlaim na Gaeilge i gColáiste an Chroi Ró Naofa, an Ómaigh; an mheánscoil áitiúl ina baile dúchais . Is breá léi an teanga, agus theastaigh uaithi tuilleadh a fhoghlaim. Tá sí ag staidéar na Gaeilge ag Ollscoil Pennsylvania anois, ag freastal ar ranganna oíche. Thosaigh sí ag foghlaim Spáinnise fosta i mBryn Mawr. Is breá léi an dá theanga agus tá sé ar intinn aici leanúint ar aghaidh leo sa todhchaí.

Breathnú.

Aistrithe ag Sonya Friel

painting by Mia Tran

                 Amharc…
Sléibhte folamh. Níl duine amhain anseo.
                Ach - Eist! -
Macallaí de daoine...Ciúin. I bfad ar shiúl.
               Faire.
Solas na gréine ag filleadh, ag tóraíocht trí an choill.
               Feic…
Caonach glas dorche, geal arís, ó thuas

[avatar user="sfriel" size="thumbnail" align="left"]Sonya Friel[/avatar]

[bg_collapse view="link" color="#4a4949" icon="arrow" expand_text="Nóta an Aistritheora" collapse_text="Folaigh" onclick="console.log('clicked');" ]

Tógadh mé faoin tuath in Éirinn, tír an phortaigh ghlais agus tír na macallaí teanga atá ag fáil bháis. Nuair a léigh mé saothar Wang Wei, bhí suim agam ann mar bhí na focail go hálainn, d'ainneoin na mblianta ina ndearnadh aistriúcháin agus athruithe. Déanaim iontas den dán, Páirc na bhFianna; cailleadh an dán agus tá na haistriúcháin nua bunaithe ar chóip scríofa naoi gcéad bliain i ndiaidh an bhunaidh. Thaitin an pictiúr liom mar gheall ar na tagairtí do dhúlra atá i bhfolach i measc na línte, agus bhí mé líonta le cumha. Bhí sé ag an am seo gur thuig mé go raibh gátar agam an píosa mealltach seo a dhéanamh arís i dteanga a d'aithin mé: an Ghaeilge - teanga mo bhaile.

Chun an t-aistriúchán seo a dheánamh, ar dtús léigh mé roinnt aistriúchan Béarla ar dhán Wang Wei. D’úsáid mé iad chun mo leagan féin a chumadh, agus ina dhiaidh sin d’aistrigh mé é go Gaeilge. Bhí sé deacair na focail chearta a fháíl, agus in amanna bhí orm do mo leagan Béarla a athrú sa dóigh go mbeadh sé níos fusa é a thuscint i nGaeilge.

Ba thaithí nua domh píosa litríochta mar seo a aistriú agus bhain mé a lán suilt as. Táim sásta leis an toradh, agus tá mé bródúil é a roinnt. I mo bharúil féin, is ionann an dán an tír is dúchas dom, agus oibríonn solas na gréine mar shiombal de fhilleadh na teanga caillte chun an chultúir a bhí á chur faoi chois. Is siombál dóchas é, agus is onóir domh é a thaispeáint do mo chomhthírigh.

[/bg_collapse]

Read article

Observe

Translated by Sonya Friel

painting by Mia Tran

                  Look…

Empty mountains. Not one person here.

                 But - Listen! -

Echoes of people...Quiet. Far away.

                 Watch.

Sunlight returning, delving through the woods.

                   See…

Dark green moss, bright again, from above.

[avatar user="sfriel" size="thumbnail" align="left" ]Sonya Friel[/avatar]

[bg_collapse view="link" color="#4a4949" icon="arrow" expand_text="Translator's Note" collapse_text="Hide" onclick="console.log('clicked');" ]

I grew up in rural Ireland, a country of green bog-land and echoes of a dying language. When I read the work of Wang Wei, I was interested in the beautiful words despite centuries of translation and evolution. I was intrigued by the poem, ‘Deer Park’; the poem was lost and modern translations are based on a copy produced 900 years after the original. I was intrigued by the imagery of nature hidden among the lines, and I was immediately filled with nostalgia. It was at this moment I knew I wanted to reproduce this beguiling piece in a language familiar to me; Irish Gaelic - the language of home.

To produce this translation, I first read several English translations of Wang Wei’s poem. I used them to create my own English version, and then translated it into Irish. It was difficult to find the right words, and sometimes I had to change my English version so it could be understood better in Irish.

Translating a piece of literature into another language was a new experience for me, and one I thoroughly enjoyed. I am pleased with the product, and proud to share it. For me, Wang Wei’s poem represents the innate qualities of my country; and the sunlight symbolises the return of a lost language into a culture that was repressed. This poem is a symbol of hope, and I am honoured to present it to my people.

[/bg_collapse]

Read article